ŞEHİT UZMAN ÇAVUŞ EMRE CEYLAN KİMDİR?

Emre Ceylan 17.03.1993 yılında Kırıkkale’nin Kösedurak Köyünde doğdu. Bir abisi olan şehidimizin babasının adı Nüsret, annesinin adı Zarife’dir. 

Emre Ceylan, ilk ve orta öğrenimini Balışeyh Kulaksız Kasabası, Kulaksız İlk ve Orta öğretim okulunda okudu. 2018 yılında Uzman Erbaşlık sınavına girerek kazandı. 30.08.2021 yılında kız arkadaşı Edanur ile nişanlandı. 

EMRE CEYLAN NASIL ŞEHİT OLDU?

Emre, Bahar Kalkanı operasyonda, Suriye İdlib’te Gerginliği Azaltma Bölgesi’nde, yol emniyet görevi sırasında kayalıklardan kayarak düşmesi sonucu ağır yaralanmıştı daha sonra götürüldüğü hastanede şehit oldu. 15 gündür uykusuzlarmış son 12 gün de hava yağmurluymuş o yüzden ayağı kayıyormuş zaten. 

ŞEHİT OLURUM ŞANIMLA, ŞEREFİMLE

Kardeşim çok iyi biriydi. Ne bileyim, bu dünyada hiç kendisi için uğraşmadı, varsa yoksa ailesi için çaba gösterirdi. Çok çalışırdı. Askerliğini İzmir Adnan Menderes havalimanında yapmıştı, askerlikten sonra Azerbaycan’a çalışmaya gitti sonra Kırıkkale’de bir toptancı da çalıştı sürekli ailesi için. Emre şehit olmadan 29 gün önce izindeydi, annemle birlikte bir şehit evinin önünden geçmişlerdi Emre de “bir gün bu bayraklar bizim kapının önüne de takılacak” demişti. Zaten 30. Gün şehit oldu. Emre uzmanlığa girdiğinde annem girmemesini istemişti Emre de “anne burada da ölüm yok mu işteyken kafama bir şey çarpsa yada işe giderken bir yerime bir şey olsa ben ölürüm yada sakat kalırım, ama uzmanlığa girersem orada şehit olurum şanımla, şerefimle ahirette hesap veririm” demişti. Emre çok temiz kalpli bir çocuktu o benim kardeşimdi ama hep o bana abilik yapardı.

EN BÜYÜK ARZUM ŞEHİT OLMAK

Ailecek son gece psikolojik bir bunalıma vardı bizde, ben Emre’nin şehit olduğu saatlerde Emre’yi rüyamda gördüm. 7-8 metre ilerdeydi “Emre” diye seslendim Emre arkasına dönüp bakmıyordu bende o sırada uyandım. Annem ise yine aynı saatlerde Emre’yi rüyasında görmüş Emre ona sesleniyormuş “anne ben gidiyorum bir daha gelmeyeceğim” diyerek. Ben sabahına annemlere geldim. Annem dedi ki “bugün rüyamda Emre’yi gördüm karma karışık Emre’de aramadı” dedi. kapı çaldı bir tane adam “kim oturuyor” dedi burada bende Nüsret Ceylanın evi dedim. “Ha tamam adres teyit ediyoruz yanlış herhalde” dedi çekti gitti daha sonra annemle kahvaltıya oturduk ben balkondan baktım adamlar halen sivil araçla bekliyorlardı Aşağı indim “abi ne işiniz var burada” dedim “yok bişey kardeş sen işine bak” dediler geri çıktım eve çayı içecekken o sırada ambulans askeri araçlar geliyordu annem “Emrem  Emrem” diye ayağa kalktı. Kardeşimin yüzü o kadar güzeldi ki kayalıklardan düştü ama yüzünde bir tane bile çizik  yoktu. Düştüğünde Sağlıkçı astsubay yanına inmiş Emre düştüğü anda şehit olmuş zaten ama yüzünde bir gülümseme vardı diye anlattı. Arkadaşının bir tanesine de “en büyük arzum şehit olmak” demiş. 

ASKERLİKTE Kİ GÖREVİ NEYDİ?

Suriye’de komutanın habercisiydi Emre. Ama askerlik ile ilgili hiç bir şey anlatmazdı ne er olduğu zaman ne de uzmanlığına. Üç yıl görev yaptı Suriye’de sadece bir kez görüntülü annemle konuşmuştu annem de “kaldığın yer burası mı Emre” diyince , bizler üzülmeyelim diye bir daha görüntülü aramıştı. Nişanlısına da şehit olmadan bir gün önce de “15 gündür 1 saatlik uyku uyuyoruz o bir saatlik uykuda da karışık rüyalar görüyorum sanki rüyamda boğuluyorum” diye söylemiş. Şehit düşmeden 1 saat önce de Neşet Ertaş’ın Ahirim Sensin türküsünü dinlemiş.

O MEZAR YERİ BENİM!

Vasiyeti yoktu. Sadece şehit olmadan 40 gün öncede amcamın mezarı yapılmıştı Emre’de işçilerin başında durdu iş bittikten sonra babamın yanına gidip “orda bir mezar yeri var” diyor. babamda “oğlum ben hastayım zaten ölürsem beni oraya gömün” diyor Emre’de “yok orası benim yerim” diyor babama. 

BİR ANINIZI ANLATIR MISINIZ?

Bizim fazla bir hayatımız olmadı. Daha önce köydeydik küçükbaş hayvancılıkla uğraşırdık. Emre hep fedakar bir çocuktu, köyde bile her işe Emre koşardı. 2014 yılında Kırıkkale’ye geldik burada da çalışmakla geçti Emre’nin. Hiç bir zaman annemi, babamı yada beni kırmadı. Evde ufacık bir tartışma olsun Emre üç gün ne yemek yerdi ne de konuşurdu.

BELKİ ŞEHİT OLURUM 

Bana 2019 yılında söylemişti o zaman açığa alındı mahkemeye verilmişti. Avukat aradı olumlu konuşmuştu Birliği Kayseri de oradan da Suriye ye götürülüyor Emre de bana “Suriye de şehit olurum belki sana iş hakkı olur tazminatla altına bir araba çek ye iç gez diye söyledi” ben Emre’ye hep “baba” diye hitap ederdim “baba nasıl konuşuyorsun sen” dedim o da “olsun oğlum dediğimi yap” dedi Emre’nin ta o zaman içine doğmuştu şehit olacağı.

BEN ÖLMEDİM GÖREVDEYİM

Sanki Emre hala gelecek gibi, ama yok. Ev var ama içinde yaşama sevinci yok, nasıl desem kardeşim hemen hemen her gün rüyama giriyor Gördüğüm rüyaların hepsi de hemen hemen aynı hep kalabalık bir yerdeyiz Emre ile yanımızda da birileri oluyor Emre şöyle diyor bana “ben ölmedim görevdeyim” diye sesleniyor.