İlaçlar şu anda herkesin hayatının bir parçası gibi görünse de aslında en iyi ilaç hayatta sevmektir... İlaçlar sadece eczanelerde bulunmaz; gülmek ilaçtır, sevmek ilaçtır. Hayvanları sevmek ve beslemek de bir ilaçtır. Küçük bir çocuğu sevindirmek, sevdiğiniz biriyle saatlerce sohbet etmek de bir ilaçtır.

Bir anne ve babanız varsa onların varlığı da bir ilaçtır. Çocuğunuzu mutlu etmek çok güzel bir ilaçtır. Sevmek ve sevilmek de ilaçtır. Üstelik sevmenin insana hiçbir yan etkisi olmaz; her gün aşırı dozda sevebilirsiniz.

Bir gün bir hasta doktora muayene olmaya gitmiş. “En iyi ilaç nedir?” diye sormuş. Doktor, “Sevgi.” diye cevap vermiş. Hasta, “Peki işe yaramazsa doktor bey?” demiş. Doktor, “O zaman sevginin dozunu artırın.” diye cevap vermiş.

Kısaca, sevgisizlik insanı bitiren bir şeydir. Hepimiz her gün, gerek televizyonda gerekse sosyal medya aracılığıyla haberleri izliyoruz: Cinayetler, kadına şiddet, trafik terörü, taciz, kan davaları, ormanları yakanlar, hayvanlara işkence edip öldürenler... Her gün o kadar çok şiddet içerikli haber var ki...

Hayat aslında çok kısa. Neden hoşgörülü veya sevgi dolu olamıyoruz? Nedir bu kadar öfke ve tahammülsüzlük? Neden insanlar bu kadar acımasız? Filistin’de, Gazze’de İsrail resmen soykırım yapıyor; masum insanları ve çocukları öldürüyor. Dünyada insanlar protestolar yapsalar da maalesef bu zulüm bitmiyor. Gazze’de yaşananları bizler de yaşayabilirdik. İnsanlar aç ve susuz; evleri ve yiyecek yemekleri yok. Hayattaki en tehlikeli canlı, ne yazık ki “insan.”

Lütfen kimseye zarar vermeyin. Ne bir insana, ne bir hayvana, ne de doğaya... Hepimiz ölüp gideceğiz zaten. Sevin, sevilin.