Taraftarların her türlü tepkisini anlayabilirim.

“Benzerini Bursaspor taraftarları da yapıyor” derim geçer.

Futbolcuların saha içindeki aşırı tepkilerini “kabul edilebilir” görebilirim.

“Takımından, yaşadığı şehirden memnun. Bu hareketleri yönetime, taraftarlara şirin görünüp yeni sözleşme için yaptığını” söyleyebilirim.

Ama söz konusu bir antrenörse…

Ya kariyerini sadece Karşıyaka’da sürdürmek istiyor…

Ya ileriye dönük bir kariyer planı yok.

Ya da…

Serhat Akyüz’den bahsediyorum…

Bak hoca;

Antrenör sadece antrenman yaptıran, taktik veren kişi değildir!

Antrenör;

Oyuncu yetiştirendir.

Yani aileler çocuklarını sana emanet ederler.

Aileler, çocuklarının sadece iyi bir futbolcu olmasını istemezler.

Aileler çocuklarının;

İyi futbolcu…

İyi insan…

Olmalarını arzu ederler.

Atatürk’ün, “Ben sporcunun zeki, çevik ve ahlaklı olanını severim” sözünün sadece sporcu ile ile sınırlı olduğunu düşünüyorsan…

Yazık sana.

Takımının galibiyetine sevinmenden daha doğal bir şey olabilir mi?

Bu sevinci futbolcularınla, taraftarlarınla paylaşman da normal bir durum.

Ama bir takım ile, bir camia ile ve en önemlisi bir kent ile böyle alaycı tavırlarda bulunman…

Ahlak sınırlarını fazlasıyla aşman…

Kabul edilebilir bir şey değil.

Yerinde olsam çıkar, “Kendimi kaybettim” der özür dilerim.

Günümüzde teknoloji malum; yaptığın her şey kayıt altında.

Ve bugün yaptıkların yıllar sonra yine karşına çıkacak.

Ve inanıyorum ki ileride bu yaptıklarından utanacaksın.

Yüzün kızaracak, “keşke yapmadım” diyeceksin.

Bu arada en yakın rakibine 10 puan fark atan şampiyon Bursaspor’u 2-0 yenen Karşıyaka takımını kutlarım.

İyi maç çıkardılar.

Geçmişinde Süper Lig şampiyonluğu bulunan, Şampiyonalar Ligi’nde mücadele eden, 3-4 yıl sonra yine aynı başarıyı yakalaması muhtemel Bursaspor’u yenmek onların CV’leri açısından oldukça önemli.