Ağustos böcüğünün iade-i itibarı

La Fontaineeeee! Ağustos böcükleri kadar taş düşsün kafana emiii! Sen yıllarca nasıl da kandırdın küçücük beyinlerimizii. Neymiş efendim, çalışkan karınca tüm yaz çalışıp kış için erzak biriktirirken, ağustos böcüğü de saz çalıp şarkı söylermişmiş de. Kış gelince ağutos böcüğü titreyerek karıncanın kapısına gitmişmiş de. Aman bundan çıkarılacak sonuç şuymuşmuş da. Valla ben ağutos böcüğü kadar kısa yaşayacağımı bilsem değil saz çalıp şarkı söylemek, çiftetelli oynardım be ya! Günümü gün ederdim valla. Ne çekeceğim dünyanın kahrını.

Yahu La Fontaine! Sen bu masalı ayık kafanla mı yazdın? Hıııı..! Senin hiç haberin olmadı mı ağustos böcüklerinin toprağa düştükten sonra 17 yıl toprak altında sabırla, azimle beklediklerinden, yeryüzüne çıkınca günlerce güneşin altında sert kabuklarının kırılması için durduklarından. O sert kabuklardan kurtulduklarında özgür olmanın sevinci ve heyecanıyla tüm kaslarını çalıştırırken neşeli ve güzel sesler çıkartıp; bir de kısacık ömürlerinde tam bir aşka yelken açayım, güzel bir hatun bulup yuvamı kurayım, bir sürü bebiş böcüğüm olsun derken, şu yalan dünyada sadece dört haftacık kalıp hayata veda ettiklerinden.

Valla çok kızgınım sana La Fontaineee! Nasıl da zihinlerimizi kandırmışsın. Nasıl da önyargı oluşturmuşsun bizlerde...

Tıpkı bazıları gibi: Gözlerimizle, aklımızla, beynimizle, kalbimizle, sevgiyle bakmayı denemek yerine birbirimize önyargılarımızla bakmayı dayatan bazıları gibi...