Biyofili ile doğayla bağ kurmak

İnsan doğasının doğayla bağ kurma ihtiyacıyla gerçekleşen biyofili ideası, türümüzün yüzde 99'undan fazlasının yapay olmayan yaratılmış güçlere karşı adaptif yanıt olarak geliştirdiğimiz insan evrimi anlayışından kaynaklanır.

Türümüzün doğal güçlere ve uyaranlara yanıt verme eğilimi, psikolog Arne Öhman (1986) tarafından yürütülen çalışmasının sonuçlarıyla gösterilir. Araştırmada denekler bilinçdışında algılanabilecek bir şekilde yılan, örümcek, yıpranmış elektrik telleri ve tabanca resimlerine maruz bırakılır. Neredeyse tüm denekler, yılan ve örümcek görüntülerine tiksinerek tepki verirler. Ancak tabancalara ve açıkta kalan elektrik kablolarına büyük oranda kayıtsız kalırlar. Araştırma sonuçlarından elde edilen bulgular, doğaya karşı evrimleşmiş tepkilerimizin devam eden etkisini ortaya koyarken aynı zamanda bu tepkilerin bazılarının “körelmiş” olabileceğini de gösterir. Körelmenin temel nedenlerinden biri modern dünyada doğadan kopuk inşa edilen kent yaşamının artmasıdır. Hal böyle olunca insan doğadan uzaklaşmasının bedelini fiziksel, bilişsel ve ruhsal sağlığının bozulmasıyla öder.

Oysa doğa; zorlayıcı yaşam deneyimlerine karşı; zihinsel, duygusal ve davranışsal esneklik sergileyerek durumlarla baş edebilme yeteneği anlamındaki rezilyansın gelişimine de büyük oranda destek verir. Doğayla bağı güçlü olan insanlar duyarlılıkları yüksek empatlardır, duygusal anlamda esnektirler, olayları idrak edebilme ve stresi yönetebilme konusunda yeteneklidirler.

Bu bağlamda biyofilik tasarım, koruyucu hekimlik gibi çalışır. Doğal unsurların mekânlara entegre edilmesi ile yalnızca bireylerin ve toplumların bütüncül sağlığı ve refahı artmaz, aynı zamanda sürdürülebilir bir yaşama da katkı sağlanır.

 Yaşamın bize bahşedildiği Dünya adlı yuvamıza hak ettiği özeni ve saygıyı göstermek hepimizin sorumluluğunda.