Hemhal olmak üzerine

İnsan deneyimini veya duygusunu bir dış obje ile bütünleştirmesi, cansız nesnelere, bitkilere, hayvanlara veya diğer insanlara duygu atfedilmesi anlamındaki EINFÜHLUNG kavramı, nöromimari paradigması çerçevesinde; mekânla bireyin duygusal değiş tokuşu, mekânı ya da çevreyi, izleyicinin canlı bedeni gibi algılaması, kişinin kendi bedensel formunun ve ruhunun, nesnenin formuna yerleştirilmesi şeklinde açıklanan HEMHAL olmak olarak karşılığını bulur.

İnsan beyni herhangi bir biçim, doku ya da renge kişilik özellikleri atfetme veya duygu oluşturma konusunda o kadar uzmandır ki; dümdüz bir çizgiyi istikrarlı ama sıkıcı, dalgalı bir çizgiyi de halinden memnun, sakin ama aptal, zikzaklı bir çizgiyi ise kafası karışık, kolay öfkelenen kişilik özellikleriyle yorumlayabilir.

Örneğin söğüt ağaçlarını üzgün olarak hissedebiliriz. Muhtemelen bunu, söğütleri duygularımızın ifadesi yapan şematik benzerlikler yüzünden -üzüldüğünde insanın başını öne eğmesinden yola çıkarak- sarkık yapraklarla özdeşleyim kurduğumuz için yaparız. Ancak nihayetinde söğütlere atfedilen bu duygu, bizim duygumuzdur.

Peki bitmeyen coşkusunun ve davetkâr cazibesinin yanında, nazlı ve çocuksu şımarıklığıyla beni görünmez bir iple kendine çeken begonvil size ne hissettirir?