Nöromimari Serüvenine Dair

Tırtılı kelebeğe dönüştüren güç ile yaşamının anlamını arayan insan arasındaki motivasyonun aynı cevherden beslendiğini düşünüyorum. Anlam arayışı yaşamdan ne beklediğimize değil yaşama nasıl bir katkı sunabileceğimize odaklanmamızı sağlıyor. Önce kozanın içinde neler olup bittiğine bakmak, larvayı tırtıla sonra da rengarenk kelebeğe dönüştüren süreci anlamaya çalışmak; bir yerlerde tüm narinliği ile kanatlarını çırpan kelebeğin başka bir yerlerde fırtınalar yaratabilmesinin ardındaki gücü de anlamamızı kolaylaştırıyor.

Tırtılın morfolojik metamorfozu ile insanın bilişsel ve tinsel metamorfozu arasındaki ortak payda ise; özgünleşmek ve özgürleşmek olarak tezahür ediyor. Dışsalı değil içseli anlamaya, kabuğun içini görmeye ve bu sayede kendi anlamını bulmaya çalışmak “öz yolcusuna” sağ olmaktan öte var olmayı bahşediyor.

Nöromimari serüvenim esasında kendi anlamımı bulmaya çalışırken başladı. 47 yıl önce bugün annemin bedeninden ayrıldıktan sonra kim bilir kaç koza ördüm etrafıma ve kim bilir kaçından özgürleştim, kaçında sıkışıp kaldım. Kendi özüme olan yolculuğumda özgünleşebildiğim ve özgürleşebildiğim farkındalıklarımın, yaşama ve mesleğime bakışımın yankısıdır Nöromimari üçlemesi.

Büyük bir aşkla ve tüm ruhumla yazdım her bir satırı; başlangıçta “gelecek nesil mimar ve iç mimarlara bir ışık tutabilmek” niyetiyle, yazmaya devam ettikçe hayata bir şeyler katabilmek ümidiyle... Kasırgalara talip değilim, okuyucularımın yüreklerinde taze bir meltem esintisi bırakabilirsem ne mutlu bana.