HDP Yahut Celladına Âşıkların Partisi

CHP’nin başını çektiği 6’lı masanın görünmeyen yedinci bir ortağı var malum.

HDP

Mezkûr parti esasen bu masanın sigortası hükmünde…

Kim ne derse desin eğer HDP/PKK “ben yokum” dese, bu 6’lı masanın hiçbir hükmü ve kıymeti kalmayacak.

Selahattin Demirtaş bu gerçeğin gayet iyi farkında olarak geçenlerde 6’lı masa sakinlerini yerden yere vurdu, aşağıladı ve hatta “utanmıyor musunuz?!” bile dedi.

Hiçbirinden tek kelime ile olsun cevap gelmedi elbette.

Bu yapının bütün unsurlarının, birbirlerine mecbur ve hatta mahkûm olduklarını birçok kez yazdım… Yalnız HDP’nin CHP’ye olan mahkûmiyeti gerçekten çok ilginç ve trajik bir mahiyet arz ediyor. 

Aslında HDP'nin, CHP'nin Kürt versiyonu olduğunu cümle âlem bilir, bu bahsi diğer.

Anılan partinin, CHP'ye benzemesi ve her vesile ile desteklemesinin altında yatan asıl sebebe işaret etmek istiyorum ben...

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim.

HDP, dibine kadar Kemalist bir partidir!

Şimdi gelelim sadede...

Önce, geçmişten birkaç levha...

Şeyh Said kıyamında on binlerce Kürt öldürüldü. Çabakçur'da dinlediğim tanıkların ifadesiyle; “Her ağacın tepesine, ibret için, gövdesinden koparılmış sarıklı bir baş, konuldu...”

Sonrasında zulüm yıllarca devam etti.

Sürgünler, tarassut vesaire...

Dersim isyanında da resmi kayıtların dışında telaffuz edilen rakam 60 bin civarı...

Çoluk çocuk, yaşlı, kadın, erkek denmeden insanlar, İhsan Sabri Çağlayangil'in tabiriyle; “Fareler gibi zehirlenerek” katledildi.

Burada da zulüm, müteakiben devam etti ve ‘devletin balyoz gibi inen Tunç Eli’, şehrin yeni adı oldu.

Dersimli küçük kızlar, subaylara ve batıdaki birçok aileye hizmetçilik etsinde diye verilerek geçmişleriyle irtibatları koparıldı.

Rejimin sistematik zulmü yıllar boyu devam etti.

Kürtçe yasak edildi, yöre isimleri değiştirildi.

1990'ı yıllarda köyler boşaltıldı, zulmün en katmerlileri insafsızca tatbik edildi.

Diyarbakır cezaevi insanlığın yüz karası olarak tarihe geçti.

Bütün bunların yegâne müsebbibi tabii ki CHP idi...

2003'ten itibaren AK Parti iktidarı, bahse konu bu zulümleri teker teker sonlandırdı.

Başta ‘olağanüstü hal’ olmak üzere tüm gayr-i tabii uygulamalar tarihe karıştı.

Devrin başbakanı Dersim katliamından ötürü özür diledi.

Kürtçe serbest oldu, yöre isimlerinin iadesi için hiçbir engel kalmadı.

Kürtçe, yasağın kaldırılmasının ötesinde, özel okullarda eğitim dili oldu...

Ve daha bir sürü şey...

Esasen CHP'yi destekleyen HDP'nin ve HDP'yi oluşturan tüm unsurların, bu mazoşistçe tutumları, literatüre geçmeyi hak edecek kadar dramatik bir muhtevaya sahiptir ve muhakkak surette, kavramlar dünyasında yerini almalıdır!

Zulümlere dur diyen AK Partiye yönelik nefrete varan öfkenin yanında Kemalist rejimin banisi CHP'ye aşk denecek düzeydeki bu bağlılık, psikolojiyi ve sosyolojiyi acze düşürecek denli vahim bir insanlık trajedisidir!

Bu trajedinin, figüranlarını temsil eden ve her fikri (?) akımdan numunelerin bulunduğu işbirlikçiler, şuan HDP isimli çatının altında ve meclisteler.

İşin tuhafı, hiç sıkılmadan, özgürlük, insan hakları ve bir sürü süslü püslü kavramlarla şirinlik gösterisi yapmaktan geri durmuyorlar.

HDP'yi var eden fikri yapının İslâm'la olan onmaz düşmanlığı, bütün bu çelişkileri sindirmelerine yetip de artıyor adeta.

Son sözü söylemeden önce şu içler acısı tespiti yapmama izin verin lütfen.

Geçmişinde, ‘zulüm rejimine karşı’ mücadele ettikleri iddiasıyla şöhret bulmuş’ İslâmcı eskileri’ bu yapının içinde bulunarak aslında bahsini ettiğim trajediyi en az ikiye katlamışlardır.

Bunların kompleksi çok daha derin ne yazık ki.

Neyse, ne diyorduk?

HDP, dibine kadar Kemalist bir partidir!