Yeter ki o işe layık olsunlar!

Uzun yıllar önce dinlediğim bir siyasi hikayeyi aktarmak istiyorum bu yazımda.

Hikayeye göre, seçim öncesi çalışmalarını sürdüren rahmetli Süleyman Demirel, çalmadık kapı, sıkılmadık el bırakmıyormuş.

Esnafla görüşmeler…

Mitingler…

Toplantılar…

Ve elbette cemaat liderleri ve mensupları ile görüşmeler.

Hikayeye göre, bir cemaat Süleyman Demirel’den kendilerinden bir kaç ismin milletvekili ve hatta bakan yapılmasını talep etmiş.

Rahmetli de hem hazırcevap hem de siyaset ilmini en iyi bilen isimlerden biri olarak, bu taleplerin hiçbirine olumsuz yanıt vermemiş.

Seçim bitmiş, kabine kurulmuş ve Süleyman Demirel bakanlar kurulunu bildiği isimlerden oluşturmuş.

Ve sonrası elbette “hayırlı olsun” ziyaretleri.

Süleyman Demirel’den milletvekilliği ve bakanlık talebinde bulunan cemaatin lider ve yöneticileri de “hayırlı olsun” ziyaretine gitmişler.

Selam-kelam faslının ardından seçim öncesi yapılan görüşmeler hatırlatılmış ve “Bizden isimleri bakan yapacaktınız ama yapmadınız. Neden?” diye sorulmuş Süleyman Demirel’e.

Bu soru karşısında önce tebessüm eden Demirel, “E ben varım ya, başbakan sizden ya!” diye karşılık vermiş.  

Yani işin özü; cemaatlerin, derneklerin, vakıfların ve diğer oluşumların her dönemde siyasetten talepleri olmuştur.

Kiminin maddi, kiminin manevi anlamda talepleri olmuştur.

Haddini aşan, verileni yeterli görmeyenler elbette karşılığını hem devlet hem de halk nezdinde görmüştür.

Sözü, seçim öncesi yine bazı cemaatlerin çıkışına getirmek istiyorum.

Kime oy verdikleri veya oy vermedikleriyle zerre kadar ilgilenmiyorum.

Kimden desteklerini çektikleri, bu desteği kime yönelttikleri tamamen kendi bilecekleri iş.

Ben, ilmi İslam ile ilgilenmesi gereken cemaatlerin siyaset arenasında bu kadar boy göstermesini normal görmüyorum.

Ve bence, “Bu partiye biz kazandırdık” dedittireceği için Allah korusun bu durum cemaatleri de, cemaat liderlerini de “kibre” götürebilir.

O yüzden uzak durmak lazım.

O yüzden siyasetçilerle pazarlık yapmamak lazım.

O yüzden siyaseti çok cemaatlerin içine sokmamak lazım.

Merak etmesinler cemaat liderleri ve üyeleri.

Hem yerel yönetimlerde, hem de merkezi hükümette her inançtan, her fikirden, her mezhepten, her ırktan ve hatta her cemaatten isimler var.

Olmasında da sakınca yok; yeter ki o işe layık olsunlar.