Ümit Faruk Yenici ile Şok Mangası İşkencelerinde 7. Gün

“Otobüse bindiğim anda bir rahatlık çöktü, anlatamam. Ankara’da olanları tamamen çıkardım kafamdan. Aslında intibak yeni başlıyordu ama yeni bir sayfa olarak değerlendiriyordum. Ankara’da olan Ankara’da kalacaktı, çocukluk mu dersiniz, saflık mı dersiniz? ...”

Zaman geçtikçe aklımdan çıkarıyordum bunları ama Mahrem Belgeseli sonrası tozlu kalmış yapraklar resmen birer birer açılmaya başladı, kitap kokusunu sevsem de o toz boğucu bir toz demeye çalışıyordu Yenici.

Otobüste adeta yeni bir hayata geçiş yaptığını düşünüyordu Şok Mangası, hâlbuki Mahrem’den tahmin edebiliyoruz otobüsten inişlerini. Otobüsten asfalta inmenin hatta yapışmanın mübalağasız örneği olacaktı seçilmişler. Otobüsten inip de daha çantalarını alırken ayırdılar mangayı kendi bölüklerinden. Çadırlara yerleşmeye uygun adımda giden bölüğün yanında, başlamıştı Menteş işkenceleri. Bu noktada sezdi bazıları sonunun gelmeyeceğini ve Yenici şöyle dedi o gün için:

        O gün bizim bölüğümüzden yani Malazgirt’ten ayrılma kararı veren olmadı diye hatırlıyorum ama tabi üzerinden o kadar çok geçti ki kim ne zaman ayrılmıştı hatırlamıyorum. Zaten uzun bir süre bu hafızayı silmeye çalıştım, şimdi anlattıkça hatırlıyorum bazı olayları. Yalnız daha ilk günlerden ayrılmalar başlamıştı, ertesi gün sivil kıyafetle dolaşan kişiler gördüğümü net olarak hatırlıyorum. Büyük ihtimal ayrılanlardı fakat ufak bir ihtimal daha var, SİVİL KAYNAKLILAR. Sivil kaynaklıların durumunu daha sonra anlatacağım fakat ortalıkta sivil kıyafetli öğrenci gördüğünüzde üç ihtimal vardır ya ayrılan biridir ya da ayrılanın yerine kampa çağrılmış kendi hakkıyla okulu kazanan? veya ONLAR(FETÖCÜLER). Tabi bu üç ihtimal 2010’lu yıllardan sonra neredeyse iki ihtimale düştü; sivil kıyafetliler, ayrılanlar ya da ONLAR oldu. Otobüsten indiğimizle yat, kalk, istikamet sağınız-solunuz başladı. Bölük uygun adımda, biz etrafında çadır alanına geldik. Çadırların nasıl belirlendiğini tam hatırlamıyorum fakat kamp sonunda tek başıma olacağım çadırda Kuleli Askeri Lisesinden Zihni B., bir de sivil kaynaklı vardı. Adını hatırlayamıyorum, Serhan falan olabilir.

Serhan olur, Serhat olur, Serdar olur, Sertaç, …. ismin ne önemi vardı ki? Şok Mangası, çadırları en arkada olan bir avuç dünyadan habersiz çocuktu

…ve zaten birer birer ufak bir sırt çantası alıp evinin yolunu tutacaktı çoğu.

Başlamıştı Menteş İntibak Kampı ve yatağındaydı gece bölük, Şok Mangası tüfekleri düzenlerken. Düzenlerken derken yanlış anlaşılmasın, sabaha kadar sandıklardan bir bir çıkarılıp sonra tekrar girecekti tüfekler sandıklara, sonra tekrar, sonra tekrar ve tekrar. Hava aydınlanınca sabah sporu için eşofman giymeye gönderileceklerdi içtimaya ramak kala.

Şok Mangası, hala “bugün yeni bir gün ve bugün bitecek işkenceler” umuduna tutunuyordu içtimaya yetişmeye çalışırken.

.https://www.haberindogrusu.com/gundem/sok-mangalari-iskencelerinin-gunlugu-90614

https://www.haberindogrusu.com/yasam/umit-faruk-yenici-ile-sok-mangasi-iskencelerinde-1-gun-90782

https://www.haberindogrusu.com/yasam/umit-faruk-yenici-ile-sok-mangasi-iskencelerinde-2-gun-90953

https://www.haberindogrusu.com/gundem/umit-faruk-yenici-ile-sok-mangasi-iskencelerinde-3-gun-91130

https://www.haberindogrusu.com/yasam/umit-faruk-yenici-ile-sok-mangasi-iskencelerinde-4-gun-91322

https://www.haberindogrusu.com/yasam/umit-faruk-yenici-ile-sok-mangasi-iskencelerinde-5-gun-91442

https://www.haberindogrusu.com/yasam/umit-faruk-yenici-ile-sok-mangasi-iskencelerinde-6-gun-91628